วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2555

 

 



“มาลัยอักษรา” บูชาแม่


โอ้ละเห่-ฟูมฟัก...ด้วยรักเจ้า
เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ
เอื้ออาทร-ร้อนร้าย แม่คลายพลัน
ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป

หวังเพียงแค่ “คนดี” ที่แม่รัก
จะมีหลักอนาคตที่สดใส
ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ
ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน

แม่จ๋า...ล้านความรักจากใครเขา
หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร
แต่... “รัก” หญิงที่ขนานนาม “มารดร”
แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา

แม่จ๋า...แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่
เหนือเทพไท้ ทั้งสามภพจบทั่วหล้า
พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา
พรรณนาเทียบได้...ไม่เพียงพอ

จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง
กรองเป็นพวงแทนพลอย...ทำสร้อยศอ
หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ
แทนป่านปอ....เป็นของขวัญ...นั้นด้อยไป

โอ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก “ลูกรักแม่”
สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล
เพื่อทดแทนคุณความรัก...จากดวงใจ
กราบด้วย “มาลัยอักษรา”บูชาเอย

 

บทความที่ 2 

บทกลอนถึงแม่


เดือนที่สิบเคลื่อนออกนอกท้องแม่
ลืมตาแลเหลียวมองจ้องสงสัย
สัมผัสแรกที่เจอเธอใช่ใคร
อบอุ่นใจยิ่งกว่านทีธาร
มอบความรักทั้งหลายให้ฉันหมด
ไม่ท้อทดโลมลูบจูบประสาน
ช่างอบอุ่นดวงใจไปแสนนาน
ตราบชั่วกาลนิรันดร์ฉันรักเธอ
อันพระคุณยิ่งใหญ่ใครจะเหมือน
แม่เป็นเพื่อนที่ดีนี้เสมอ
จะกี่ปี่กี่วันนั้นเลิศเลอ
ไม่มีเธอชีวิตฉันนั้นอย่างไร
ลูกขอกราบขอบพระคุณบุญของแม่
ช่างงามแท้เสียยิ่งกว่าสิ่งไหน
ที่ได้เกิดในท้องของทรามวัย
ชาติต่อไปขอประสพพบอีกที

วันอังคารที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2555



บทความที่1


                เงินนับแสนล้าน แต่ใช้จริงวันไม่ถึงร้อย
มีบ้านใหญ่โตเหมือนกับวัง แต่อยู่กันแค่ 4 คน พ่อแม่ลูก
มีรถนับสิบๆคัน แต่ใช้งานแค่คันเดียว
มีเตียงใหย่โตมโหฬาร แต่นอนเพียงแค่เต็มแผ่นหลัง
มีนาฬิกาแสนแพง แต่ไม่เคยทำอะไรตรงเวลา
มีเวลาอยู่ในโลกไม่ถึงร้อยปี แต่กลับแบ่งเวลาไปริษยาคนอื่น
มีกฎหมายนับพันมาตรา แต่มีอาชญากรเต็มบ้านเมือง
มี สส อยู่เต็มสภา แต่มาประชุมไม่เคยครบเลย
มีพ่อแม่อยู่ที่บ้าน แต่ไม่เคยปรนิบัติท่านเลย
มีอำนาจอยู่เต็มมือ แต่ไม่กล้าตัดสินใจทำอะไรเลย
มีภรรยาแสนดี แต่ไม่มีเวลาให้เค้าเลย
มีลูกแสนน่ารัก แต่ไม่เคยโอบกอดลูกเลย
มีพระไตรปิกฎอยู่เต้มตู้ แต่ไม่เคยเอาออกมาศึกษาเลย
มีวัดอยู่แทบทุกบ้าน แต่คุรธรรมแย่ลงทุกวัน
มีปัญญาอยู่เต็มตัว แต่กลับใช้อารมณ์เป็นใหญ่

จะเห้นได้ว่าหลายสิ่ง  แม้มีเราก็ไม่ได้ใช้  หลายสิ่ง แม้มีเราก้ไม่เห็นคุณค่า บทความนี้คงทำให้หลายคนฉุกคิดได้ว่าจะทำอย่างไรกลับสิ่งที่เรา.....มี